Κάλυμνος,
28/05/2011
Όσο λάθος
είναι να πιστεύεις ότι εσύ κατέχεις την απόλυτη αλήθεια και όλοι πρέπει να
υποταγούν στο σχέδιό σου και, ενώ βλέπεις ότι αυτό δεν τραβά, εσύ γίνεσαι
ακόμη πιο τυφλός καικουφός (περίπτωση ΚΚΕ κ.ά.),
άλλο τόσο λάθος είναι να νομίζεις ότι η Βουλή θα πέσει σαν τα Τείχη
της Ιεριχούς με τη φωνή σου (περίπτωση πολλών φίλων
"αγανακτισμένων"). Δυστυχώς, τα πράγματα στη ζωή είναι πιο
περίπλοκα. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα το Δεκέμβρη που
από τη μια είχες το ΚΚΕ
σε ρόλο "κοινωνικού χωροφύλακα" και από την άλλη μάζες νεολαίων που
ούρλιαζαν άλογα. Τι άφησε στην ουσία πίσω του ο Δεκέμβρης;; Κάτι
κατειλλημμένα κτήρια, μια Αριστερά στη μεγάλη της πλειοψηφία τραυματισμένη,
το φόβο της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού μας ότι θα χάσει την περιουσία
του και τη ζωή του και τον τρόμο των αστών, που πριμοδότησαν και τα δύο την
ακροδεξιά.
Παρόλα αυτά, ΚΑΙ τα
(μαζικά) συλλαλητήρια του ΠΑΜΕ, του Συντονισμού, κ.ά. ΚΑΙ οι (ζωντανές)
μαζώξεις των αγανακτισμένων είναι θετικά γεγονότα γιατί, αν όχι
τίποτε άλλο, δείχνουν ότι ο εχθρός μας ΔΕΝ μπορεί σήμερα να διαχειριστεί τόσο
εύκολα την κατάσταση, όπως τότε. Εχει μεσολαβήσει η κρίση, βλέπεις... Το
μεγάλο ζήτημα για όλους μας είναι αυτά τα 2 γεγονότα(το βάζω απλοικά και
σχηματικά), δηλ η οργανωμένη δράση των συνδικάτων, κομμάτων, κτλ και το
αυθόρμητο εξεγερσιακό στοιχείο του λαού μας ("η αγανάκτηση") να
συναντηθούν και να φτιάξουν μια δύναμη σοβαρή και ικανή να αμφισβητήσει
καταρχάς και να ανατρέψει στη συνέχεια τον εχθρό. Με έπαθλο μια
καινούργια Ελλάδα. Πολύ δύσκολο μεν, γιατί πέρα από όλες τις άλλες
δυσκολίες, έχει σημασία τι θα κάνουν κι οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης. Δεν
μπορούμε, όμως, να τους περιμένουμε. Και στην τελική, αξίζει να προσπαθήσουμε
γιατί απειλείται πλέον σοβαρά το επίπεδο της ζωής μας και η
ίδια μας η ταξική θέση: ο Φόρεστ ΓΑΠ, ακριβώς επειδή είναι
"Γιωργάκης", θα μας προλεταριοποιήσει και θα μας
κινεζοποιήσει χωρίς δισταγμό, επιδεινώνοντας ριζικά όλες τις πτυχές,
οικονομικές, επαγγελματικές, προσωπικές της ζωής μας.
Ας
είμαστε ανοιχτοί, λοιπόν, στα μηνύματα της ελληνικής(αλλά και
ισπανικής και αραβικής) κοινωνίας, χωρίς, όμως, ρομαντικές ψευδαισθήσεις για
το μέγεθος του αγώνα που απαιτείται. Ας προσπαθήσουμε, και ως δάσκαλοι και ως
προοδευτικοί άνθρωποι, να μπολιάσουμε αυτά τα γεγονότα με αυτο το όραμα της
νέας Ελλάδας και να τα στρέψουμε σε έλλογες και ρεαλιστικές
κατευθύνσεις πραγματικής αλλαγής για την πατρίδα μας και για τα
παιδιά μας.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου