Πορεία στη Σαλονίκη ενάντια στα μεταλλεία χρυσού του Μπόμπολα κι άλλων αρπακτικών σε Χαλκιδική, Κιλκίς, Θράκη, κτλ.
Μια από τις πιο εντυπωσιακές πορείες
διαμαρτυρίας ενάντια στα σχέδια εξορύξεων χρυσού στην Χαλκιδική το
Κιλκίς και τη Θράκη έγινε το μεσημέρι στην Θεσσαλονίκη και οι πολίτες
που συμμετείχαν ήταν πάρα πολλοί.
Η πορεία ξεκίνησε στις 12.00 από το
δημαρχείο Θεσσαλονίκης και κατευθύνεται στην Λεωφ. Κουντουριώτου για να
δοθεί ψήφισμα των Επιτροπών Αγώνα Χαλκιδικής – Θεσσαλονίκης Ενάντια στα
Μεταλλεία, το Μέτωπο Αγώνα...Ενάντια στα
Μεταλλεία σε Κρούσια – Πάϊκο και τη Διανομαρχιακή Επιτροπή Ροδόπης –
Έβρου Κατά των Χρυσορυχειων στο καναδικό προξενείο μια και η εταιρία
Ελληνικός Χρυσός που δραστηριοποιείται στη Χαλκιδική είναι Καναδικής
ιδιοκτησίας στο μεγαλύτερο μέρος της Στη συνέχεια η πορεία θα
κατευθυνθεί στο Λευκό Πύργο.
Η κινητοποίηση αυτή μπορεί να αποτελέσει
ένα δυνατό μήνυμα προς το Συμβούλιο της Επικράτειας που πρόκειται να
βγάλει την απόφασή του ως το τέλος του χρόνου. Η Θεσσαλονίκη είναι πολύ
κοντά στα βουνά της Χαλκιδικής, όπου αν πραγματοποιηθεί η «επένδυση»,
όχι μόνο θα καταστραφούν δάση και αποθέματα νερού, αλλά και θέσεις
εργασίας στον τουρισμό, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, τη δασοκομία, τη
μελισσοτροφία, ενώ η αέρια ρύπανση (κύρια διοξείδιο του θείου που
προκαλεί όξινη βροχή) προβλέπεται να φτάνει έως και τη Θεσσαλονίκη εάν
πνέουν ανατολικοί άνεμοι.
Το μοντέλο της ανάπτυξης που ακολούθησε η χώρα
μας τις τελευταίες δεκαετίες και οδήγησαν στην σημερινή οικονομική
κρίση πάει να εφαρμοστεί τώρα στη Χαλκιδική ως λύση στην ανεργία. Όμως
δεν μας λένε ξεκάθαρα ότι το μόνο όφελος που θα υπάρχει για τη χώρα από
την «επένδυση» είναι είναι η φορολόγηση των εργαζομένων στις εξορύξεις
ενώ από την άλλη θα καταστραφούν 300.000 στρέματα δάσους, θα μολυνθούν
τα νερά και όλη η περιοχή από τα τοξικά απόβλητα της επεξεργασίας. Οι
επιπτώσεις στην υγεία και οι θάνατοι που προφανώς θα υπάρξουν από την
υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης στην ευρύτερη περιοχή πώς αποτιμώνται
στο επενδυτικό σχέδιο; Οι θέσεις εργασίας που θα χαθούν από την γεωργία,
τον τουρισμό, την υλοτομία, την μελισσοκομία; Τι θα γίνουν όλοι οι
εργαζόμενοι στις εξορύξεις, τα παιδιά τους και όσοι σήμερα χάσουν τις
δουλειές τους εξαιτίας της ανάπτυξης των χρυσωρυχείων όταν τελειώσει ο
χρυσός μετά από 20-25 χρόνια και θα έχει μείνει ένας ρημαγμένος και
τοξικός τόπος στα Βουνά της Χαλκιδικής; Θα λέμε οι αποφάσεις του
παρελθόντος και οι κακές πολιτικές που εφαρμόστηκαν όπως λέμε σήμερα για
την δημοσιονομική κρίση που περνά η χώρα μας; Πότε θα μάθουμε να
κοιτάμε στο μέλλον και να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε αειφόρες
δραστηριότητες στη χώρα μας; Στο κάτω κάτω ποιος τελικά αποφασίζει για
το μέλλον μιας περιοχής αν όχι οι ίδιοι της οι κάτοικοι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου