Πολυτεχνείο 2010

Κοινοτοπίες #2

Του Πάνου Ντούλα

Κάλυμνος

15-11-2010

«.......Μέλη των συλλόγων των εκπαιδευτικών και εκπρόσωποι των μαθητικών συμβουλίων θα διοργανώσουν στα σχολεία εκδηλώσεις, ομιλίες, που θα ανταποκρίνονται στη σπουδαιότητα και τη σημασία των γεγονότων εκείνων των ημερών.....»

Απόσπασμα από την εγκύκλιο με Α.Π. 141520/Γ2,

9-11-2010 με θέμα «Επέτειος Πολυτεχνείου 2010»

«Τα στερνά τιμούν τα πρώτα»

Λαϊκή παροιμία

Είναι κατανοητή η τυπική υποχρέωση του κάθε Υπουργού να σέβεται τις θεσμοθετημένες εορτές, κτλ και να παίρνει τα ανάλογα μέτρα.

Επίσης, είναι, ίσως, θρασύτατο να ασκεί κανείς κριτική από τη βολή του
καναπέ του σε ανθρώπους που, όποια και να ήταν η μελλοντική τους πορεία, την κρίσιμη στιγμή ήταν ΜΕΣΑ και όχι έξω από το Πολυτεχνείο. Ιδίως όταν αυτοί που ασκούν κριτική γεννήθηκαν αρκετά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 μέσα στη θαλπωρή της (πολύ ατελούς και κουτσουρεμένης) δημοκρατίας που τους κληροδοτήθηκε από τους προαναφερθέντες αγωνιστές.

Είναι, όμως, παράλογο να αναρωτιέται κανείς για το τι σχέση μπορεί να έχουν ΣΗΜΕΡΑ αυτοί που υπογράφουν αυτήν την εγκύκλιο(όχι ως πρόσωπα αλλά ως φορείς πολιτικών αντιλήψεων) με το βασικό τρίπτυχο ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ που συγκλόνισε εκείνο το τριήμερο την Ελλάδα;;; Ας τα πιάσουμε ένα-ένα:

ΨΩΜΙ

Μέσα στον τελευταίο χρόνο το κυβερνών κόμμα έχει περικόψει τους μισθούς-συντάξεις 10-20%, έχει καταργήσει τα δώρα, έχει αυξήσει την έμμεση φορολογία όσο κανείς άλλος, έχει περάσει νόμους που μειώνουν(αν δεν καταργούν) τις κλαδικές συμβάσεις, έχει αφήσει απλήρωτους χιλιάδες εκπαιδευτικούς, έχει χαρίσει δεκάδες δις σε τράπεζες, έχει προκαλέσει ακόμη χειρότερη ύφεση με τεράστια ανεργία, κτλ κτλ. Και όλα αυτά(και αυτό είναι το χειρότερο) στο όνομα του μελλοντικού «ψωμιού»!!! Και όλα αυτά χωρίς ορατή διέξοδο(ίσα-ίσα), με καινούργια μισθολόγια και μνημόνιαante portas! Πώς ακριβώς εξασφαλίζεται το ΨΩΜΙ;;;

ΠΑΙΔΕΙΑ

Με όχημα το ευφάνταστο «Πρώτα ο μαθητής» η κυβέρνηση έχει κόψει δραστικά τους διορισμούς, έχει στοιβάξει σε 1500 30άρια τμήματα χιλιάδες μαθητές, έχει καταργήσει την Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, έχει μειώσει κατά πολύ τα κονδύλια στα σχολεία, έχει πιέσει τους εκπαιδευτικούς για υποχρεωτικές υπερωρίες(άσχετα αν δεν της βγήκε εντελώς), έχει επιχειρήσει να φορτώσει τα δεινά της εκπαίδευσης στους «αυτοαξιολογούμενους» εκπαιδευτικούς, έχει αφήσει να διαρρεύσει, απαξιώνοντας παρεπιμπτόντως και το Παιδ. Ινστιτούτο στην πορεία, το «Νέο Λύκειο» στο οποίο ο μαθητής καταρτίζεται χωρίς να χρειάζεται Ιστορία, Πληροφορική, Γεωμετρία και άλλες άχρηστες γνώσεις, έχει επιβάλει σε παιδάκια πρώτης δημοτικού το βαρύτερο ωρολόγιο πρόγραμμα της Ε.Ε.(με αναπληρωτές απλήρωτους μέχρι σήμερα και ημερομίσθιους). Παράλληλα, ετοιμάζεται να αποδιαρθρώσει εντελώς την τριτοβάθμια εκπαίδευση με εισαγωγή μάνατζερ, κατάργηση των Τμημάτων και αντικατάστασή τους με εξατομικευμένα Προγράμματα Σπουδών, κτλ κτλ. Πώς ακριβώς εξασφαλίζει την ΠΑΙΔΕΙΑ η κυβέρνηση;;;

                                                                        ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Από την εμφανή αύξηση της καταστολής(με την οργουελική επίφαση της Προστασίας του Πολίτη), ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα(θα το ξαναδούμε μεθαύριο το έργο στο Πολυτεχνειο), μέχρι τη σε διεθνές επίπεδο στήριξη ανελεύθερων και νεοφασιστικών καθεστώτων όπως του Ισραήλ(που στο όνομα της διαιώνισης της ύπαρξής του καταπατά την ελευθερία και την αυτοδιάθεση του ηρωικού Παλαιστινιακού λαού), η κυβέρνηση έχει αφήσει δείγματα της πολιτικής που θα ακολουθεί από δω και πέρα. Χαρακτηριστική είναι (με τη βοήθεια των ΜΜΕ) και η βιαίη επιστράτευση των φορτηγατζήδων, η κατασυκοφάντηση των αγροτών, των ναυτεργατών, των καθηγητών-διορθωτών και οποιασδήποτε άλλης κοινωνικής ομάδας τολμά να αμφισβητεί την πολιτική του Μνημονίου. Από μια άποψη, καλά κάνει γιατί, όπως έλεγε και ο Νίκος Πουλατζάς, «σε δικτατορικά καθεστώτα κάθε συντεχνιακός αγώνας τείνει να λάβει πολιτική χροιά». Με λίγα λόγια, κάθε κλαδική κινητοποίηση αμφισβητεί την ίδια την κυβέρνηση. Δικτατορία σίγουρα δεν έχουμε, όμως κανείς δε θα μπορούσε να αμφισβητήσει ότι υπάρχει μια «αποδημοκρατικοποίηση» της Δημοκρατίας μας, όταν η Βουλή κυρώνει συνθήκη, το Μνημόνιο, που αφορά(για την ακρίβεια υποθηκεύει) την εθνική κυριαρχία της χώρας μας με οριακή πλειοψηφία(κάτι που το ίδιο το ΣτΕ ετοιμάζεται να κρίνει ως αντισυνταγματικό) ή όταν με μια απλή υπογραφή του Υπουργού Οικονομικών μπορεί να υπογραφεί σχεδόν οτιδήποτε, χωρίς ούτε καν να δίνει λόγο στο δικό του κόμμα μες στη Βουλή. Πώς ακριβώς εξυπηρετεί η κυβέρνηση την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ;;;

Με βάση όλα αυτά, πώς τολμούν ακόμη και μιλούν για τη σπουδαιότητα και τη σημασία των γεγονότων εκείνων των ημερών;;; Μάλλον, έχουν ξεχάσει ΚΑΙ αυτά ΚΑΙ το τέλος των τυράννων...