του Πάνου Δαμέλου
«Υπάρχει
πραγματικά κανένας λόγος να φοβάται κανείς την αριστερά στην Ελλάδα
σήμερα; (…) Άκουσα τον προηγούμενο ομιλητή να λέει ότι εκπροσωπώ τη
ριζοσπαστική αριστερά… αλλά κατά πόσο είμαστε πραγματικά ριζοσπαστικοί;
(…) Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι να σώσει τη χώρα και να την κρατήσει στην
ευρωζώνη».
(απόσπασμα από ομιλία του Αλέξη Τσίπρα στις ΗΠΑ)
Είναι
μία μόνο από τις δηλώσεις «νοικοκυροσύνης» και διαπιστευτηρίων της
ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ ότι, παρά τις διαφορετικές φωνές στο εσωτερικό
του, στην πραγματικότητα είναι πλέον μία συστημική δύναμη. Ενδιαφέρον
έχει πχ και ο τίτλος πρόσφατου άρθρου του Γ. Μηλιού στην Αυγή, σύμφωνα
με το οποίο η συνάντηση του ΣΥΡΙΖΑ με το ΔΝΤ σηματοδοτεί την έναρξη της
«πραγματικής διαπραγμάτευσης». Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει αυτό που
υποσχέθηκε αλλά δεν τήρησε ο Σαμαράς. Αυτή την αριστερά χρειαζόμαστε;
Όσο περνά ο καιρός και όσο γίνονται όλο και πιο σαφείς οι προθέσεις και η
αντίληψη για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο επιτακτική ανάγκη
γίνεται να συζητιούνται κάποια πράγματα ανοιχτά και να επανακαθορίζει ο
καθένας τη στάση του, να επιβεβαιώνει ότι πράγματι αυτό το πολιτικό
σχέδιο θέλει να υπηρετήσει.
|
Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Προς συριζαίους [μα ουχί ''νοικοκυραίους...''] του Πάνου Δαμέλου
Προς συριζαίους [μα ουχί ''νοικοκυραίους...'']
Μια ανάλυση λόγου του Π. Δ. για την αξιολόγηση
Μια
ανάλυση λόγου του Π. Δ. για την αξιολόγηση. είτε πιστεύει κανείς στη
αξιολόγηση, είτε όχι, είτε απορρίπτει το σχέδιο, είτε το αποδέχεται.
Μια ματιά στο Π. Δ. για την αξιολόγηση μας δείχνει
ότι είναι ένα κείμενο γεμάτο λεκτικές αυθαιρεσίες, υποκειμενικότητα, αγνόηση
ακόμη και των συμπερασμάτων που οι ίδιοι οι υπέρμαχοι της αξιολόγησης έχουν
καταθέσει και δείχνει με σαφήνεια ότι αυτό που επιδιώκει είναι η κρίση του κάθε
αξιολογητή έναντι του υφιστάμενου του θα είναι πλήρως αυθαίρετη. Με μαύρα
γράμματα το κείμενο του Π. Δ.
Οι
εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στις σχολικές μονάδες αξιολογούνται με τα ακόλουθα,
ανά κατηγορία αναφερόμενα, κριτήρια:
α) Η κατηγορία Ι – Εκπαιδευτικό περιβάλλον
περιλαμβάνει τα εξής κριτήρια:
αα)
Διαπροσωπικές σχέσεις και προσδοκίες. Πως ορίζονται οι διαπροσωπικές σχέσεις και
προσδοκίες – ποιο είναι το αντικειμενικό κριτήριο για τις δύο κατηγορίες;
Υπάρχει ή ο κάθε διευθυντής \ σχολικός σύμβουλος, περιφερειάρχης θα ορίζει ποιο είναι αυτό;
ββ)
Παιδαγωγικό κλίμα στη σχολική τάξη.
Τι είναι και ποιος ορίζει το παιδαγωγικό κλίμα στη σχολική τάξη; Υπάρχει και αν
ναι, ποιο είναι το αντικειμενικό κριτήριο;
Δηλαδή πως θα γνωρίζουμε ότι δύο εκπαιδευτικοί βρίσκονται στο ίδιο
επίπεδο σε ότι αφορά το παιδαγωγικό κλίμα στην τάξη;
δεκάδες αξιόλογα βιβλία
Μπορείτε
να κατεβάσετε δεκάδες αξιόλογα βιβλία – (φιλοσοφία, πολιτική, παιδαγωγική,
ψυχολογία), απο το Μπλογκ “Η γνώση είναι δύναμη” στη διεύθυνση
Τσιώλης
Σωτήρης
Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013
Τρίτη 22 Ιανουαρίου 2013
Ρετροσπεκτίβα για τον Θόδωρο Αγγελόπουλο
Στις 24 Ιανουαρίου 2012 ο Θόδωρος Αγγελόπουλος αναχώρησε για το δικό του ταξίδι προς την αιωνιότητα, προς το όνειρο, προς μια νέα αρχή: “In my end is my beginning” (στο τέλος μου είναι η αρχή μου) ήταν ο στίχος του Τ.Σ Έλιοτ που τόσο αγαπούσε, και ακολουθεί…
Από τις 24 έως και τις 30 Ιανουαρίου του 2013, ακριβώς έναν χρόνο
μετά τον θάνατό του αλλά και πολλά χρόνια μετά την πρώτη ή την δεύτερη
προβολή τους στους κινηματογράφους, οι αθάνατες ταινίες του Θόδωρου
Αγγελόπουλου θα συναντήσουν ξανά το κοινό μέσα στις αίθουσες και σε
κόπια φιλμ.
Οι αθηναϊκές αίθουσες που θα φιλοξενήσουν τις ταινίες καλύπτουν
πολλές περιοχές της πόλης και είναι οι Δαναός, Ατλαντίς, Νανά,
Μικρόκοσμος, Ταινιοθήκη Λαΐς, Τιτάνια, Cine Παράδεισος, Gazarte, Πτι
Παλαί και το auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου που τιμητικά φέρει από
πέρσι το ονοματεπώνυμο του σκηνοθέτη.
Προβολές θα γίνουν επίσης στα Ster Cinemas Θεσσαλονίκης και το Χατζηγιάννειο της Λάρισας.
Δείτε το πρόγραμμα προβολών στον ακόλουθο σύνδεσμο:
Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013
ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ 2012-13
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ
Συμμετέχουμε-στηρίζουμε
το Δίκτυο
Κόρινθος,
21/01/2013
ΣΧΟΛΙΑ
ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ
ΓΙΑ
ΤΗΝ ΕΓΚΥΚΛΙΟ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ 2012-13
Αντιγράφουμε από την
ανακοίνωση των αιρετών ΑΜΘ (alfavita 20/01/2013):
«….Η
μεγάλη καθυστέρηση της έκδοσης της εγκυκλίου μεταθέσεων φέτος δεν πρόκειται να
επηρεάσει την περαιτέρω διαδικασία ΑΝ
ΑΥΤΗ ΕΠΙΣΠΕΥΘΕΙ και ανακοινωθούν έγκαιρα
οι μεταθέσεις έτσι ώστε οι
αποσπάσεις να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι ΤΕΛΟΥΣ ΙΟΥΝΙΟΥ, όπως ζητούν οι
εκπαιδευτικοί και απαιτεί η στοιχειώδης λογική για την εύρυθμη λειτουργία των
σχολείων!
Αυτά
που πρέπει να γίνουν άμεσα είναι:
α)
Μέχρι τέλους Φλεβάρη οι διευθυντές
εκπαίδευσης να καθορίσουν τον αριθμό των τμημάτων, τάξεων, κατευθύνσεων ή άλλων
ενοτήτων που θα λειτουργήσουν το επόμενο σχολικό έτος σε κάθε σχολική μονάδα…. [Η
απόφαση αυτή μπορεί να τροποποιείται μόνο για εξαιρετικούς λόγους με απόφαση
του περιφερειακού διευθυντή εκπαίδευσης μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους.] (ν.
3848/2010, άρθρο 7 παρ.4) και να μη τροποποιείται κατά το δοκούν για να καλυφθούν τα όποια κενά
παρουσιάζονται στη μέση της χρονιάς!!
β)
Μέχρι 10 Μαρτίου τα ΠΥΣΔΕ να
προσδιορίσουν τις κενές οργανικές θέσεις και τις τυχόν υπεραριθμίες (Π.Δ.
50/1996, άρθρο 4, παρ. 1).
Οι
γενικές παρατηρήσεις στην εγκύκλιο είναι ότι έχουμε ελάχιστες διαφοροποιήσεις
σε σχέση με τη περυσινή, ο αριθμός των περιοχών μετάθεσης που μπορεί να δηλώσει
κανείς παραμένει 15, παρά την αλλαγή των περιοχών μετάθεσης. Ακολουθούν οι
ειδικές παρατηρήσεις:
1) Η προθεσμία υποβολής αιτήσεων φέτος
διαρκεί 11 μέρες ( από 21 έως 31 Ιανουαρίου 2013) ενώ πέρυσι 20 μέρες.
2)
Οι νεοδιόριστοι
που διανύουν τον πρώτο χρόνο του διορισμού τους έχουν δικαίωμα υποβολής
αίτησης οριστικής τοποθέτησης κατά τις τρέχουσες μεταθέσεις ενώ πέρυσι δεν
είχαν.
3) Ανάκληση της αίτησης μετάθεσης μπορεί
να γίνει μέχρι 22 Φεβρουαρίου 2013 (έχουν δηλαδή 22 μέρες καιρό να το σκεφτούν,
ενώ πέρυσι 31 μέρες.
4) Στις 18-02-2013
θα γίνει ανακοίνωση των πινάκων από
τις αρμόδιες Διευθύνσεις και από 18-2-2013 μέχρι και 22-2-2013 θα υποβάλλονται ενστάσεις (πέρυσι το διάστημα αυτό ήταν 24 μέρες).
5) Χρειάζεται διευκρίνιση
στη παρ. 1.4 που αφορά αποσπασμένους στο εξωτερικό που επιστρέφουν και
θέλουν να υποβάλουν αίτηση-δήλωση οριστικής τοποθέτησης «μόνον σε σχολεία
της περιοχής που ανήκει το σχολείο από το οποίο αποσπάσθηκαν», αν η περιοχή
αυτή είναι με τα παλιά ή νέα δεδομένα.
6) Η μοριοδότηση
της συνυπηρέτησης και της εντοπιότητας στις μεταθέσεις και τοποθετήσεις για
το σχολικό έτος 2012-2013, θα πραγματοποιηθεί με βάση
τους διευρυμένους δήμους σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν.3852/2010 (ΦΕΚ
87/07-06-2010 Τ.Α΄) «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της
Αποκεντρωμένης Διοίκησης-Πρόγραμμα Καλλικράτης», πέρυσι έγινε με βάση τις δημοτικές
ενότητες (πρώην δήμους ή κοινότητες).
7) Μετάθεση
ή τοποθέτηση
με οποιοδήποτε τρόπο εκπαιδευτικού λειτουργού σε «πόλη» [του όρου ταυτιζόμενου
εν προκειμένω πλέον με την εδαφική περιφέρεια (δημοτική ενότητα), που φέρει το
όνομα του συνενούμενου πρώην δήμου ή
κοινότητας, που καταργείται], όπου ο (η) σύζυγος ή συγγενής α’ βαθμού εξ
αίματος ή εξ αγχιστείας λειτουργεί ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο, ανεξάρτητα
από την τυχόν διαφορετική βαθμίδα εκπαίδευσης στην οποία ανήκουν αφενός ο
εκπαιδευτικός και αφετέρου το ιδιωτικό σχολείο ή φροντιστήριο απαγορεύεται
(σχετ. 20/2012 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ.).
8) Σε περίπτωση απόσπασης κατά το χρονικό διάστημα χρήσης άδειας, ο εκπαιδευτικός
αναλαμβάνει υπηρεσία στη θέση απόσπασης με τη λήξη της άδειας.
9) Διπλασιασμό
μορίων από 1-9-2012 έως και 31-8-2013 δικαιούνται όσοι διορίστηκαν
από 20.5.2010 έως και 31.12.2010 και έχουν
υπηρετήσει αδιαλείπτως, σε
σχολικές μονάδες της περιοχής που διορίστηκαν ή μετακινήθηκαν σε άλλη περιοχή
για άσκηση εκπαιδευτικού ή
διοικητικού έργου
αναγκαστικά για το συμφέρον της υπηρεσίας χωρίς τη θέληση τους, δεν αποσπάστηκαν με αίτησή τους είτε εντός της ίδιας περιοχής
είτε εκτός (αν μετακινήθηκαν για τις ανάγκες της
υπηρεσίας δεν πρέπει στη θέση τους να τοποθετήθηκε άλλος: εγκύκλιος
105756/Δ1/13-9-2012).
10) Η προτεραιότητα
για τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών της περίπτωσης β΄ της παραγράφου 1 του
αρθ. 13 ισχύει μόνο για τις μεταθέσεις από περιοχή σε περιοχή
μετάθεσης (άρθρο 30 παρ. 3 του Ν. 3848) και όχι για τις μεταθέσεις και
τις τοποθετήσεις εντός της ίδιας περιοχής. (Για τη θεμελίωση δικαιώματος μετάθεσης
στις περιπτώσεις των ειδικών κατηγοριών δεν απαιτείται η συμπλήρωση ενός έτους
υπηρεσίας στην οργανική τους θέση, πραγματοποιούνται δε κατά προτεραιότητα των
άλλων μεταθέσεων και οι υποψήφιοι συγκρίνονται μόνο μεταξύ τους).
11)
Για
τις μεταθέσεις των εκπαιδευτικών μουσικής
παιδείας και καλλιτεχνικών ειδικοτήτων, το Υπηρεσιακό Συμβούλιο λαμβάνει
υπόψη τη γνώμη αντίστοιχης Ειδικής Επιτροπής και πέραν αυτής την επιμόρφωση, τη
μετεκπαίδευση, την προηγούμενη διδακτική εμπειρία, τις μεταπτυχιακές σπουδές,
την επιστημονική συγκρότηση και γενικά τα αυξημένα τυπικά και ουσιαστικά
προσόντα. Όσοι έχουν διοριστεί - μετατεθεί και τοποθετηθεί αποκλειστικά σε Μουσικά Σχολεία, Καλλιτεχνικά
σχολεία και σε Διαπολιτισμικά σχολεία μπορούν να μετατεθούν μόνο σε
αυτά (δεν μπορούν να κάνουν αίτηση
βελτίωσης)….»
Σάββατο 19 Ιανουαρίου 2013
Greece is like Germany’s Weimar Republic
http://www.social-europe.eu/2013/01/greece-is-like-germanys-weimar-republic/
Recently
I attended a German economic conference where the Euro crisis was hotly
debated. What really shocked me was that economists almost unanimously
agreed that the crisis countries’ recessions are necessary. These
economists argued that the ensuing social hardship may be deplorable but
necessary to throw unproductive firms out of the market and then allow
high productivity firms to prosper, a pre-requisite for future economic
growth.
This was the philosophy of Herbert Hoover’s treasury secretary Andrew
Mellon who in the Great Depression thought that the solution to
economic hardship was to increase it and to “liquidate labor, liquidate
stocks, liquidate the farmers, liquidate real estate” – a “solution”
that plunged the world economy and indeed Western civilisation into its
deepest crisis. 80 years later, German economists seem to have unlearned
the lessons from the Great Depression, the economic meltdown that
especially Germans heavily suffered from.
This forgetfulness (or ignorance) has dire consequences. German
economists and the German government are adamant in demanding fiscal
austerity in the crisis countries, the most extreme case being Greece.
But they should know better: There are uncanny parallels between today’s
Greek depression and Weimar Germany’s in the late 1920s / early 1930s:
Both economies were trapped in the straitjacket of a fixed exchange rate
regime – the gold standard then and the euro now; both economies had
huge foreign debts – the Germans mostly with the US, the Greeks with
Germany and France. Both economies faced tremendous pressure from
international financial markets. And both governments made matters worse
by relying on severe austerity.
Figure 1 shows public expenditure in both countries before and after
the economic crisis. For better comparability, the first crisis year –
1929 for Germany, 2008 for Greece – is normalised to 100 (data for
Greece comes from AMECO, data for Germany comes from Albrecht Ritschl’s
book Deutschlands Krise und Konjunktur (http://personal.lse.ac.uk/ritschl/AppendixA_and_B.xls).
Government expenditure rose in both countries when the crisis had
already started since higher unemployment means that more has to be
spent, for instance on unemployment insurance. But in the second crisis
year, both governments switched to dramatic cuts in public expenditures
which directly depressed economic performance: Government consumption
and investment are part of the gross domestic product and cuts in
expenditures on social security impact private households’ ability to
keep up consumption when they are unemployed – which depresses business
income.
The effects of austerity on economic performance were dramatic as
figure 2 shows. The figure compares Weimar Germany’s economic
performance (its gross national product) in the 1920s and 1930s with
Greece’s in the 2000s (Data for Greece again comes from the AMECO
database and for Germany from historical data by the Bundesbank (http://www.digitalis.uni-koeln.de/Geldwesen/geldwesen_index.html). Again, the two countries’ economic performance is set to 100 in the first crisis year.
The data show that Greece’s economic slump is even deeper than the
Weimar Republic’s. Since the first crisis year, Greece lost almost a
fifth of its output, Weimar’s output contracted by “only” 15 % – which
was enough to bring down the first German democracy. Then as now, people
suffer from hunger in a supposedly civilised society (see http://www.huffingtonpost.com/2012/03/13/greek-debt-crisis-greek-children-hungry-exercise_n_1342868.html, http://library.fes.de/jportal/servlets/MCRFileNodeServlet/jportal_derivate_00020744/afs-1987-145.pdf).
Did the austerity induced depression “free” the economy from
unproductive firms and allowed productivity to increase afterwards, as
today’s German economists believe? Almost, if you think that the whole
of German industry was unproductive. In his masterful book on the Nazi economy, The Wages of Destruction,
the economic historian Adam Tooze shows that the Great Depression
brought the Weimar Republic’s entire heavy industry to the brink of
collapse. German industrial giants like AEG were threatened by
bankruptcy in the early 1930s and the big banks that financed industry –
Deutsche Bank, Commerzbank and Dresdner Bank – would have been bankrupt
if they had not been nationalised.
German industry was only saved by the Nazi government’s rearmament
policies after 1934. This was one of the reasons why Germany’s big
business supported the Nazis until the bitter end. Those can be the
political consequences of a “liquidate everything” ideology that plunges
entire economies into the economic and social abyss.
Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2013
Υπάρχει όντως Παγκόσμια Οικονομική Κρίση; του Θεόδωρου Μαριόλη, καθηγητή ΟικονομίαςΠαντείου
Θεόδωρος Μαριόλης
Αν. Καθηγητής
Πολιτικής Οικονομίας, Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Από
ό,τι δύναμαι να αντιληφθώ, εντός της ελληνικής Αριστεράς (κομμουνιστικής και
μη), αλλά και σε ευρύτερα τμήματα της κοινωνίας, ευδοκιμεί η άποψη ότι η
παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε
κατάσταση παρατεταμένης οικονομικής κρίσης, η οποία ξέσπασε από τα τέλη του
2007. Με αυτό, λοιπόν, ως απαραβίαστο δεδομένο, προτείνονται, εν συνεχεία,
διάφορες ερμηνείες του φαινομένου, ενώ η «ελληνική κρίση» παρουσιάζεται ως όχι ιδιαίτερα σημαντική: αποτελεί μία
ειδική περίπτωση-έκφανση της δυσμενούς παγκόσμιας κατάστασης ή, αλλιώς, ασήμαντη
λεπτομέρεια των δυσκολιών διευρυμένης αναπαραγωγής του κεφαλαίου σε πλανητική κλίμακα.
Σκοπός μου, εδώ, δεν είναι ούτε να
πραγματευθώ τις διάφορες, ερμηνείες-θεωρίες των κεφαλαιοκρατικών κρίσεων, ούτε
τη διεθνή κρίση της περιόδου 2008-2009, ούτε, τέλος, την «ελληνική περίπτωση»
(το έχω κάνει σε άλλες περιστάσεις). Είναι η παράθεση τετριμμένων (πλην, όμως, παραδόξως
λησμονημένων) στοιχείων, δηλαδή των ποσοστιαίων ρυθμών μεγέθυνσης του
πραγματικού Ακαθάριστου Προϊόντος της παγκόσμιας οικονομίας και ορισμένων
εθνικών οικονομιών.
Αυτοί
οι ρυθμοί είναι οι εξής:
1.
Το έτος 2010, το Ακαθάριστο Παγκόσμιο Προϊόν αυξήθηκε κατά 4.9% με 5.3%. Το
2011 αυξήθηκε κατά 3.6% με 3.9% (Για λόγους πληρότητας, παραθέτω εναλλακτικές
εκτιμήσεις, τις οποίες εντόπισα στα διεθνώς διαθέσιμα στατιστικά στοιχεία.
Εφεξής, θα παραθέτω, χάριν συντομίας, μόνον μία από τις υφιστάμενες εκτιμήσεις).
Τέλος, το 2012 η αύξησή του ήταν της τάξης του 3.0%.
2.
Το 2011, μάλλον όλες οι γειτονικές μας, βαλκανικές οικονομίες εμφάνισαν
θετικούς ρυθμούς μεγέθυνσης, όπως, για παράδειγμα, η Τουρκία (8.5%), η ΠΓΔΜ
(3.2%), η Αλβανία (3.0%), η Ρουμανία (2.5%), και η Βουλγαρία (1.9%).
3.
Το 2011, μόνον 19 από τις 216 εθνικές οικονομίες του πλανήτη (για τις οποίες
υπάρχουν στοιχεία) εμφάνισαν μείωση του ΑΕΠ τους: Σε αυτές βρίσκονται η
Πορτογαλία (θέση 207, μείωση ΑΕΠ κατά 1.7%), το Πουέρτο Ρίκο (θέση 213, μείωση
κατά 5.8%), η Ελλάδα (θέση 214, μείωση κατά 6.9%), η Ανγκουίλα (θέση 215,
μείωση κατά 8.5%), και η Υεμένη (θέση 216, μείωση κατά 10.5%).
4.
Όσον αφορά στο 2013, οι προβλεπόμενοι
ποσοστιαίοι ρυθμοί μεταβολής των ΑΕΠ είναι οι εξής: ΗΠΑ, 2.2%, Καναδάς, 1.9%,
Ζώνη του Ευρώ, -0.2%, Γερμανία, 0.8%, Γαλλία, 0.2%, Ιταλία, -1.1%, ΗΒ, 1.0%,
ΕΕ-27, 0.1%, Ιαπωνία, 0.4%, Κίνα, 8.1%,
Ινδία, 5.7%, Ινδονησία, 6.2%, Ρωσία, 3.4%, Βραζιλία, 3.9%, Αργεντινή, 3.0%,
«Αναδυόμενες Αγορές», 4.9%, G7,
1.3%. Τέλος, ο ρυθμός αύξησης του παγκόσμιου εμπορίου προβλέπεται στο 4.2%, από 2.0% το 2012 και
6.9% το 2011 (για όλα αυτά, βλέπε World
Economic
Prospects.
Economic Outlook, 36, December 2012, http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1468-0319.2012.00936.x/abstract).
Δεν βλέπω, επομένως,
πώς μπορεί να θεωρείται αυτονόητη η ύπαρξη παγκόσμιας κρίσης. Εκτός εάν, «πίσω»
από τα προαναφερθέντα, υπονοούνται άλλα μεγέθη, έννοιες και δυναμικές
αλληλεπιδράσεων, πράγμα που προαπαιτεί, όμως, τη ρητή έκθεση συγκεκριμένου –
εννοιολογικού, αναλυτικού και εμπειρικού – υποδείγματος. Σε κάθε περίπτωση,
βέβαια, το τι πράγματι θα συμβεί στο – ορατό και αόρατο – μέλλον, είναι
διαφορετικό ζήτημα.
Προς
το παρόν, θα άξιζε:
1.
Να κινηθούμε αντιστρόφως, δηλαδή να
προβάλλουμε τους «ελληνικούς αριθμούς» (π.χ. το ποσοστό της μείωσης, επί τέσσερα συνεχή έτη, του ΑΕΠ ή αύξησης της
ανεργίας) στην παγκόσμια οικονομία. Έτσι, θα συνειδητοποιήσουμε, επακριβώς, τι
θα σήμαινε μία παγκόσμια κρίση à la
Ελλάδα.
2.
Να αναρωτηθούμε μήπως ακόμα και αυτό που συνηθίσαμε να αποκαλούμε «ελληνική
κρίση» ή, γενικότερα, «κρίση του ευρωπαϊκού Νότου», δεν συνιστά κρίση, με την αυστηρή, οικονομική έννοια του όρου, αλλά
μεταβατικό φαινόμενο νομοτελειακής αναπροσαρμογής
εντός του Συστήματος του Ευρώ. Το εάν αυτή η αναπροσαρμογή, αυτή «η κίνηση του
πράγματος προς την έννοιά του», ενέχει τα σπέρματα κύκλου ευστάθειας ή
αστάθειας, για το ευρωπαϊκό ή/και το παγκόσμιο σύστημα, είναι, και πάλι, ζήτημα
άλλης τάξεως.
Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013
Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2013
εκδήλωση - συζήτηση "Αντιμετωπίζοντας το φασισμό και το ρατσισμό στα σχολεία"
Ομιλητές:
- Γιώργος Τσιάκαλος (πανεπιστημιακός)
- Δημήτρης Κουσουρής (ιστορικός)
την Παρασκευή 11/1, στις 6μμ, στην ΑΣΟΕΕ (Αίθουσα Αντωνιάδη)
από αντιφασιστικό μέτωπο παιδείας
antifmetopo@gmail.com
antifmetopo@gmail.com
Πέμπτη 3 Ιανουαρίου 2013
Η σύζυγος του Πάσχου Μανδραβέλη ιδιαιτέρα του Παπακωνσταντίνου
Διαβάζουμε σε ενημερωτικό δίκτυο (left.gr) ότι "όταν ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου πήρε τη θέση του διευθυντή του ΠΑΣΟΚ (2003-2004), αλλά και όταν στη συνέχεια έγινε εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, η σύζυγος του δημοσιογράφου της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ, Πάσχου Μανδραβέλη, Σοφία, υπάλληλος του ΙΚΑ Κοζάνης, αποσπάστηκε στο ΠΑΣΟΚ και υπηρέτησε στο γραφείο του Παπακωνσταντίνου ως απολύτου εμπιστοσύνης.
Από τότε που έγινε υπουργός, υπήρξε ιδιαιτέρα του και στα δύο υπουργεία, Οικονομικών και ΥΠΕΧΩΔΕ, στα οποία τοποθετήθηκε".
Εφόσον τα παραπάνω είναι αλήθεια, τότε....
.......έτσι εξηγούνται όλα και έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε τον Πάσχο Μανδραβέλη που από την εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ και από τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ υπεραμυνόταν των μνημονιακών πολιτικών και ξιφουλκούσε εναντίον κάθε ομάδας εργαζομένων που απεργούσε. Είχε λόγους ο άνθρωπος που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε...
ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΦΟΥΧΤΕΛ ΣΤΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΝΩΣΤΩΝ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ (ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ-ΔΙΚΕΣ-ΕΦΕΣΗ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ….) Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΕΓΡΑΨΕ ΑΠΙΘΑΝΑ ΛΙΒΕΛΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ.
ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΑΛΑΖΟΠΡΑΣΙΝΟΙ «ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ» ΠΟΥ ΜΕ ΠΑΘΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΑΝ ΤΑ ΓΡΑΦΟΜΕΝΑ ΤΟΥ.
ΤΑ ΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΘΕ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΔΕΣ (ΧΑΣΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ- ΧΕΙΜΩΝΑΣ ) ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΝΟΜΑΣ …
Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2013
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (24/12) ΚΑΤΑΡΓΗΣΑΝ ΤΙΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΣΤΗ Δ.Ε.!
1 ΠΕΡΙΟΧΗ ΑΝΑ ΝΟΜΟ ΧΟΝΔΡΙΚΑ ΣΤΗ ΔΕ!!!! ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΣΑΝ ΟΙ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ;;;
http://eparemvasiax.files.wordpress.com/2013/01/perioxes-mata8-achaia_fek3437_24-12-12.pdf
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)